Olasılık

İnsanlığın kristal
Kardeşliğinden vazosunu
Çatlatmayabilirdik

Derin sandığımız
Suya
Balıklama
Atlamayabilirdik

Paraşütümüzü
Açılanından seçebilirdik

Bu dar ve deli gömleğini
İsteseydik
Ve korkmasaydık
Çıkartabilirdik

Toplayabilseydik aklımızı başımıza
Gülümseme yüzümüzden
Hiç eksik
Olmayabilirdi

Körün bile
Bir defa düştüğü
Aynı kuyuya
Durmadan
Duraksamadan
Defalarca
Düşmek zorunda
Değildik

Saz çalmayı
Öğrenmek için
Daha erken
Davranabilirdik

İlk günlerimizde olduğu gibi
Gözlerimizi kapatıp kokusunu
İçimize çekip bir süre
Tutuktan sonra
Ve nefesimizi ooh diye bırakırken
Birden açıverdiğimizde gözlerimizi
Badem çiçeklerinin dalları
Arasından gördüğümüz
Dağkırlangıçlarına
Ellerimizi sallayarak
Merhaba diyebilirdik

Aynı günün
Aynı saatlerinde
Aynı meydanda
Yine eski günlerdeki gibi
Yine hep beraber arkadaşlarla
Ölen arkadaşlarımız için
Yeniden buluşabilirdik

Hani hani
Yıllar yıllar
Sonra birbirimizi
Anlayabilirdik

Hani hani
Nasıl nasıl
Özlemişiz birbirimizi
Diyebilirdik

Her şeye
Gülüp
Oynamaktan ziyade
Düşünebilmeliydik

Bu evrensel ikindide
Dünyanın farklı yerlerinde
Hiç tanışmadığımız
-Belki de hiçbir zaman tanışmayacağımız-
İnsanlarla
İnsanlığımızın erdeminin
Kor ateşinde demlediğimiz
Tavşankanı çayımızı
Guruba karşı yudumlarken
Evrensel barışı
Hayal edebilirdik

Umudun mavisini
Yeniden
Yeniden
Yeniden
Bulabilirdik

@Tamer ŞARKAYA

Tamer Şarkaya Şiir Arşivi